Het vuur in Zena

en.....ACTION!!!

Als Chi-Ka nu niet aan de lijn had gezeten was ze vervolgens met een giga zweefsprong over de berg aan struikgewas gesprongen, het konijn achterna... Dat was ook mooi geweest voor een foto! Maar nu hoefde ik tenminste niet urenlang achter haar aan te gaan om haar aangelijnd te krijgen. Ook wel weer prettig....

Podenco-reuen met blauw bloed...

Via de contactpersoon van een dierenasiel op Mallorca (www.tierhilfe-mallorca.de) kreeg ik een aantal foto's van prachtige Podenco Ibicenco schoonheden.

Twee reuen vond ik echt bloedmooi.

De ene heet Sinueh, met de mooiste tekening die ik ooit heb gezien, hij is intussen geadopteerd. De ander heet Miel en hij is nog vrij voor adoptie, hij verblijft in Duitsland op dit moment.

Het zijn zeer indrukwekkende honden met een schofthoogte van minimaal 70cm.

SINUEH:

MIEL:

Angel vervolg

Uit het biopt dat gemaakt is van de stevige, losliggende (los van het bot, vast aan de huid) bult van Angel bleek dat er ontstekingscellen waren aangetroffen en mogelijke sarcoomcellen. Van deze sarcoomcellen kon men niet met 100% zekerheid zeggen dat het ook zonder twijfel om deze kwaadaardig cel ging. Echter een sarcoom met ontsteking sloot men niet uit.
Ik heb vervolgens een afspraak gemaakt voor een operatie voor een week later.
In de tussentijd wilde ik proberen de ontsteking kleiner te laten worden zodat de tumor beter en makkelijker verwijderd kon worden.

Om de ontsteking te laten slinken gaf ik Angel Echinacaetabletten, vit.C, vit. B en Arnicadruppels, drie maal per dag in kleine (kinder)hoeveelheden vermengd door wat vla.
Overdag spoot ik op het intussen wat beschadigde oppervlak van de bult met Calendula wondspray wat ik afdekte met een gaasje en verband.
S'Nachts kreeg Angel een nat verband met een 1% oplossing van Himalayazout.
En het had resultaat!
De bult 1 dag voor het biopt, 4 maart:

En de bult 7 dagen na het biopt en 4 dagen na de uitslag, 11 maart:

Zoals je kunt zien is het grootste deel van de bult verdwenen. Het betrof aanvankelijk een bult van 1cm bij 1 cm. Ik heb het haar ruim om de bult zo kort mogelijk geknipt om het proces zo goed mogelijk te kunnen waarnemen. Onder de beschadigde huid zit nog steeds een zwelling.Deze zwelling echter is niet hard of rond maar het is meer een soort zacht schijfje. Het kan nog een resterende ontsteking zijn, het kan het sarcoom zijn.

Na 3 nachten natverband wilde Angel het niet meer (mogelijke irritatie) en ben ik er mee gestopt, de oppervlakte droogt goed en ziet er schoon uit. Ik zal zien hoe het zich ontwikkelt.

woensdag 14 maart: Ik heb besloten de operatie uit te stellen na overleg met de dierenarts. Angel krijgt nu naast de Echinacaetabletten, de Biergisttabletten, de vit.C ook nog Silicea D12. De resterende plek ga ik behandelen met TeaTree olie. Ik geef haar nog een week, misschien 2, dan moet de bult weg zijn. Zo niet, zal ze alsnog geopereerd moeten worden.

zaterdag 17 maart: De lichte zwelling begint te verdwijnen. De tumor heeft zich schijnbaar ontwikkeld als een histiocytoom, maar dan wel veel en veel sneller!! En dan doel ik vooral op het herstel:

Ik ga er op dit moment van uit dat er geen operatie meer nodig is omdat er nu niets meer zit wat weg gehaald zou kunnen worden.

Met dank aan Gera voor al haar advies en diergeneeskundige aanwijzingen, Bianca voor het geven van Reiki en alle belangstellenden met wie ik kon overleggen. Het immuunsysteem van Angel is dankzij jullie hulp, de echinacae, de arnica, de vitamine C en B, de silicea, het himalayazout, de tea tree en misschien zelfs het sugilietsteentje sterk genoeg geweest om de bult in een enorm tempo uit de weg te ruimen.

Daarnaast wil ik de uitvinder van het Zelfcohesief Ficatiewindsel (39% viscose, 61% polyamide, lengterek ca. 115%) hartelijk bedanken! Met dit zelfklevend rekverband kan iedereen met gemak en in zeer korte tijd met slechts 1 hand een hondenpoot verbinden!

8 maart, stranddag

Angel

Angel heeft een tumor aan haar linkerpols.

Ik heb de 1cm grote bult,

los van het onderliggend bot,

vast aan de huid, haarloos en niet pijnlijk, 4 dagen geleden ontdekt.

Er is een punctie gedaan, een zogeheten biopt.

Die was wel pijnlijk.

Het is nu wachten op de uitslag...

Ik weet nu alles van Hystiocytomen, Fibrosarcomen en Mastocytomen.
Er zijn een aantal kenmerken die overeenkomen met een hystiocytoom, een goedaardig gezwel.

Een fibrosarcoom (kwaadaardig) groeit vanuit het bot en verpulvert dit op een gegeven moment.

Een mastocytoom (kwaadaardig) kan veel groter worden dan een hystiocytoom, de laatste wordt niet groter dan 1 of 2 cm.

Ik heb echter van alle drie de tumoren foto's gevonden die lijken op de tumor van Angel.

Het wachten op de uitslag is niet bepaald prettig.

Je haalt je van alles in je hoofd...

Als het een kwaadaardige tumor is dan zijn we goed de pineut, want deze tumor is nooit ruim weg te snijden (minimaal 3cm in de rondte).

Maar dat hij weg moet is duidelijk want de plek is zeer ongunstig, de huid is te dun en dus kwetsbaar.

De maan

De maan werd in de nacht van 3 op 4 maart na 1 uur s'nachts lanzaam weer zichtbaar, een paar foto's gemaakt, het resultaat week lichtelijk af van wat ik aan de hemel zag staan.

Grappig is dat bi j het iets oplichten van de foto's het net lijkt of er nog een tweede en zelfs een derde maan zichtbaar wordt als een soort spiegeling in paars en blauw.

Chi-Ka del Arte

Zondagswandeling

Het wilde verlangen van Chi-Ka

Groots is het verlangen van Chi-Ka.

En even zo groot is dan ook haar Spaanse doofheid wanneer zij toegeeft aan dat verlangen.

Of beter wanneer ik haar in de gelegenheid stel haar wilde verlangen uit te leven.

Na 2 maanden aan de lijn lopen, wandelen, rennen, piepen, steunen en kreunen, rukken en sleuren hebben wij weer eens een experimentje gedaan.

Eens kijken tot welke proporties Chi-Ka's roedelliefde en gehechtheid was gegroeid.

Het was weer prachtig om te zien, hoe zij rende, er vandoor ging, af en toe even keek en dan ongeveer dezelfde kant op ging.

Zowaar passeerde zij diverse malen op 1 m afstand en 1 keer at zij zelfs een koekje uit mijn hand.

Ik zag het rooskleurig in.

Tot de spaanse adrenaline uit haar oren begon te spuiten na het zien of horen of ruiken van een konijn.

Toen kon ik het wel schudden.

En niet van het lachen.

Maar ik ben ook niet van de achterlijke natuurlijk. Ik wachtte mijn tijd af, besloop haar toen de tijd rijp was ( na anderhalf uur ongeveer), ik besprong haar na een prachtige sprint, zij in de blubber op haar buik, ik in de blubber boven op haar.

Ze keek me verbaasd aan, zo van "wat doe jij hier?"

Vandaag weer eens knus aangelijnd gewandeld en gefotografeerd.

Een aangelijnde hond met een wild verlangen....