Chi-Ka is een zuivere Podenco Ibicenco, een halfwindhond, afkomstig van het eiland Mallorca.
De Podenco Ibicenco stamt af van de oorspronkelijke Egyptische Tesem en Noordafrikaanse en/of Arabische jachthonden waarvan afbeeldingen bekend zijn van 5000 voor Christus.
Podenco's jagen zelfstandig of in meutes, ze zijn onafhankelijk, zelfstandig, onverschrokken, gebruik makend van met name oren en neus (vandaar het begrip halfwindhond, windhonden jagen 100% op zicht).
Ik heb geprobeerd te begrijpen waarom Zena en Angel wel in 99% van de gevallen mijn commando's min of meer direct opvolgen en waarom Chi-Ka niet.
Aanvankelijk dacht ik dat het tijd nodig had, dat we eerst een band moesten krijgen.
We zijn nu 8 maanden verder en de tijd die Chi-Ka neemt om zich lekker uit te leven lijkt wel steeds langer te worden.
Dacht ik eerst nog dat het aan mij lag dat mijn podenco's Zena(Podenco Andaluz) en Angel(Podenco-mix) zo geweldig luisteren en overal los kunnen lopen. Nu weet ik wel beter. Hun roedelbinding is van nature gewoon groter. Hun instinct om zich op korte termijn weer bij de roedel te voegen is in evenwicht met hun drang naar avontuur en hun jachtinstinct. Bij Chi-Ka ligt dat evenwicht anders. Ik heb welliswaar sterk de indruk dat zij ons vaak wel degelijk in de gaten houdt al denk ik haar allang kwijt te zijn maar haar vrijheidsdrang en haar behoefte om het gehele landschap op konijnenholen te onderzoeken is vele malen groter dan haar samen-uit-samen-thuis gevoel...
Vandaag heb ik gelezen over 3 windhonden, de Saluki, de Sloughi en de Azawakh.
De Saluki is een Perzische windhond, voor de islamieten onder ons, de enige REINE hond.
Mocht je in aanraking komen met zijn speeksel dan hoef je niet 7 maal je handen te wassen voor je gaat bidden.
Deze hond is ook de enige hond die men in Mecca op straat wil zien. De verkoop van andere rassen is verboden.
Direct verwand aan de Saluki is de Sloughi, een Marokkaanse windhond. Of deze hond ook de reine status heeft is mij onbekend.
En dan tot slot de Azawakh, een Malinese windhond, de traditionele hond van de Tuaregs.
Het betreffen zogenaamde koninklijke honden, buitengewone waardevolle jachthonden.
En wat las ik over het karakter van deze honden?
Zelfstandige, intelligente, onafhankelijke, eigenzinnige hond, aanhankelijk en trouw, trots en zelfverzekerd, kan niet worden afgericht. Vind het niet nodig om op commando te gehoorzamen maar kiest zelf de tijd en de zin om te doen wat zijn baas van hem verlangd. Geduld, respect en begrip zijn nodig, schreeuwen of slaan zijn funest, de hond verliest dan ieder respect voor zijn baas.
Ik vrees dat de Noord-Afrikaanse/Arabische hondenaard in Chi-Ka wat prominent aanwezig is en zich manifesteert zodra zij de gelegenheid krijgt eens goed haar benen te strekken.
Bijzonder is dan echter wel dat zij niet weg loopt, zij verlaat het wandelgebied niet en komt vroeg of zeer laat weer naar huis of benadert een vriendelijke wandelaar (dan is ze wel heel moe en dorstig) die mij dan vervolgens opbelt waarna ik haar ophaal...
Het probleem echter is gelegen in mijn onvermogen dit ten allen tijde te accepteren, mijn drang om haar gedrag te veranderen en mijn angst dat zij nog eens aangereden zal worden als zij de busbaan oversteekt al loopt zij altijd netjes op het trottoir wanneer ze de bebouwde kom betreed.
Eerlijk gezegd vind ik het vrij dramatisch en denk ik met weemoed terug aan mijn voornemen om NOOIT een hond te nemen die niet los kan lopen.
Ik zal er mee moeten leren leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten