zeni

...

engelbengelangel

Ik zie ik zie wat jij niet ziet

het Oog van Angel

Aztec

De Ogen van de Zwarte Prins

ONZIN over "lange honden"

Herhaaldelijk wordt ik op diverse informatiesites met betrekking tot windhonden en halfwindhonden geconfronteerd met de grootste onzin over aanlijngeboden en zogenaamde lange honden. Het lijkt wel alsof iedereen elkaar napraat en nog niemand eens goed heeft uitgezocht hoe het geregeld is in de Nederlandse Wet.
Ik zou een ieder die regelmatig op (wind) hondensites komt willen verzoeken dit stukje te copieëren en op te sturen.

Allereerst het begrip "lange hond". Deze term wordt gebruikt in artikel 50 van de Flora-en Fauna wet. Dit artikel geeft een opsomming van de geoorloofde middelen om te jagen. In artikel 50b worden honden genoemd als een middel waarmee gejaagd mag worden met uitsluiting van lange honden. Of te wel, met lange honden mag niet gejaagd worden.
In artikel 5 lid 1 onder b van het Besluit Beheer en Schadebestrijding Dieren wordt eveneens het gebruik van honden toegestaan met uitzondering van lange honden.

In geen enkele wet echter wordt een definitie gegeven van een lange hond.
Het enige waarop men terug kan vallen is een arrest van de Hoge Raad. Op 20 december 1955 verklaart deze:
"Niet is beslissend, het ras waartoe de hond behoort en evenmin het spraakgebruik. Onder een dergelijke hond moet worden verstaan een hond die door zijn daartoe voldoende lichaamsbouw in staat is in open veld een volle (volwassen) haas (bijvoorbeeld) op het zicht te achtervolgen, in te halen en te grijpen."

Honden die voldoen aan bovenstaande omschrijving mogen dus niet gebruikt worden bij de jacht en bij schadebestrijding door dieren.

Zodra een eigenaar met zijn hond naar buiten gaat, dient hij rekening te houden met de APV van zijn gemeente (algemene plaatselijke verordening) die duidelijkheid geeft over de gebieden met een aanlijngebod en de gebieden zonder aanlijngebod.
Dit aanlijngebod is niet discriminerend en geldt voor alle honden.
Daarnaast heeft een hondeneigenaar te maken met het volgende artikel uit de Flora-en Fauna wet:

artikel 16 lid 3:
Het is een ieder verplicht te verhinderen dat een dier dat hem toebehoort of onder zijn toezicht staat, in het veld dieren opspoort, doodt, verwondt, vangt of bemachtigt.

Kortom iedere hond, windhond, podenco of andere jachthond mag loslopen in een losloop gebied zolang hij onderweg geen dieren vangt, bemachtigt, verwondt of doodt.
Als eigenaar ben je strafbaar op basis van artikel 16 lid 3 van de Flora-en Faunawet als je dat niet verhindert. Je kunt een boete krijgen en bij excessen wordt de hond in beslag genomen door Justitie. Heb je een hond die dieren aanvalt en eventueel verwondt dan is het een logische stap om deze hond aangelijnd te houden of onder bepaalde omstandigheden aan te lijnen om te kunnen voldoen aan artikel 16 lid 3 van de Flora-en Faunawet.

Rent jouw greyhound, podenco, galgo of whippet in het losloopgebied regelmatig achter een konijn aan die hij nimmer te pakken kan krijgen omdat het konijn veel sneller en wendbaarder is in het nauwe struikgewas dan hoef je je nergens zorgen om te maken.

Een aantal informatiebronnen spreekt nog steeds over de jachtwet. Deze is echter op 1 april 2002 vervangen door de Flora-en Faunawet. In tegenstelling tot wat menigeen beweert wordt nergens in de wet een hondenras genoemd als zijnde permanent aanlijnplichtig.

Dit ter uwer informatie.

Chi-Ka de arabische prinses

Chi-Ka is een zuivere Podenco Ibicenco, een halfwindhond, afkomstig van het eiland Mallorca.
De Podenco Ibicenco stamt af van de oorspronkelijke Egyptische Tesem en Noordafrikaanse en/of Arabische jachthonden waarvan afbeeldingen bekend zijn van 5000 voor Christus.
Podenco's jagen zelfstandig of in meutes, ze zijn onafhankelijk, zelfstandig, onverschrokken, gebruik makend van met name oren en neus (vandaar het begrip halfwindhond, windhonden jagen 100% op zicht).

Ik heb geprobeerd te begrijpen waarom Zena en Angel wel in 99% van de gevallen mijn commando's min of meer direct opvolgen en waarom Chi-Ka niet.
Aanvankelijk dacht ik dat het tijd nodig had, dat we eerst een band moesten krijgen.
We zijn nu 8 maanden verder en de tijd die Chi-Ka neemt om zich lekker uit te leven lijkt wel steeds langer te worden.
Dacht ik eerst nog dat het aan mij lag dat mijn podenco's Zena(Podenco Andaluz) en Angel(Podenco-mix) zo geweldig luisteren en overal los kunnen lopen. Nu weet ik wel beter. Hun roedelbinding is van nature gewoon groter. Hun instinct om zich op korte termijn weer bij de roedel te voegen is in evenwicht met hun drang naar avontuur en hun jachtinstinct. Bij Chi-Ka ligt dat evenwicht anders. Ik heb welliswaar sterk de indruk dat zij ons vaak wel degelijk in de gaten houdt al denk ik haar allang kwijt te zijn maar haar vrijheidsdrang en haar behoefte om het gehele landschap op konijnenholen te onderzoeken is vele malen groter dan haar samen-uit-samen-thuis gevoel...


Vandaag heb ik gelezen over 3 windhonden, de Saluki, de Sloughi en de Azawakh.
De Saluki is een Perzische windhond, voor de islamieten onder ons, de enige REINE hond.
Mocht je in aanraking komen met zijn speeksel dan hoef je niet 7 maal je handen te wassen voor je gaat bidden.
Deze hond is ook de enige hond die men in Mecca op straat wil zien. De verkoop van andere rassen is verboden.

Direct verwand aan de Saluki is de Sloughi, een Marokkaanse windhond. Of deze hond ook de reine status heeft is mij onbekend.
En dan tot slot de Azawakh, een Malinese windhond, de traditionele hond van de Tuaregs.
Het betreffen zogenaamde koninklijke honden, buitengewone waardevolle jachthonden.






En wat las ik over het karakter van deze honden?

Zelfstandige, intelligente, onafhankelijke, eigenzinnige hond, aanhankelijk en trouw, trots en zelfverzekerd, kan niet worden afgericht. Vind het niet nodig om op commando te gehoorzamen maar kiest zelf de tijd en de zin om te doen wat zijn baas van hem verlangd. Geduld, respect en begrip zijn nodig, schreeuwen of slaan zijn funest, de hond verliest dan ieder respect voor zijn baas.


Ik vrees dat de Noord-Afrikaanse/Arabische hondenaard in Chi-Ka wat prominent aanwezig is en zich manifesteert zodra zij de gelegenheid krijgt eens goed haar benen te strekken.
Bijzonder is dan echter wel dat zij niet weg loopt, zij verlaat het wandelgebied niet en komt vroeg of zeer laat weer naar huis of benadert een vriendelijke wandelaar (dan is ze wel heel moe en dorstig) die mij dan vervolgens opbelt waarna ik haar ophaal...

Het probleem echter is gelegen in mijn onvermogen dit ten allen tijde te accepteren, mijn drang om haar gedrag te veranderen en mijn angst dat zij nog eens aangereden zal worden als zij de busbaan oversteekt al loopt zij altijd netjes op het trottoir wanneer ze de bebouwde kom betreed.
Eerlijk gezegd vind ik het vrij dramatisch en denk ik met weemoed terug aan mijn voornemen om NOOIT een hond te nemen die niet los kan lopen.
Ik zal er mee moeten leren leven.

verloren dochter

Het monster is weer thuis. Toen ik gisterenavond om 22:00 uur, na vijfeneenhalf uur wachten, voor de 2e keer toch maar weer het bos in fietste kwam ze me doodleuk tegemoet lopen. Ik denk dat haar wandeling erop zat.
Ze heeft gegeten als een beer en geslapen als een roos en vandaag is ze heeeeeeel sloom!

wachten op Chi-Ka en Zena

Een keer per week hebben we zo'n wandeling. Zo'n hopeloze wandeling.
Zo'n wandeling waarin Chi-Ka haar eigen gang gaat. Haar roedel al dan niet volgend, meestal niet naar de fluit luisterend tot ik gedesillusioneerd na 2,5 uur naar huis ga en ik uren lang zit te wachten tot madam op het idee komt om eens te gaan kijken of wij nog bestaan...echt afschuwelijk.

Zie je haar? Zo snelt ze je voorbij, als een schim, ongrijpbaar. Ik was wel blij trouwens op dat moment dat ik haar de bosjes uit had weten te jodelen...


En daar zitten we dan, eindeloos te wachten
op Chi-Ka en in dit geval ook op Zena.

En ik fluit en wacht en fluit en wacht. Heb intussen
een inspirerend gesprek met een wandelaar met psychische problemen. Wacht weer verder, fluit weer...

En daar komt Zena:
En vervolgens wachten we verder:

En ik maak wat foto's:En Aztec vraagt zich af waar hij dit nou weer aan te danken heeft, hij is zo braaf!

En uiteindelijk na 3 uur ronddolen naar huis gelopen om vervolgens in het laatste stuk van het park weer de bel van Chi-Ka in de bosjes te horen!!! Jammer dat ze hier niet uit wilde komen en ik nu alweer uren thuis zit met 3 honden, zonder Chi-Ka. Wat een drama!

Blanche Neige werkt aan haar toekomst

Dit is nog een hond van de stichting van Birgit http://www.initiative-streunerhunde.de/ , een hele mooie Galga genaamd Blanche Neige. Ik was blij om vandaag te horen dat er zich een gezin heeft aangeboden met 2 kinderen en een griekse opvanghond.

slaperige slapers

Het recept voor slaperige slapers:
5 kwartier joggen, 5 tussenstops, wat opgepompt grondwater drinken, een bakje farmfood met pensdressing en ....voila!!!


Waarom ligt die gozer toch zo graag in de vensterbank?? Hij doet het zelfs als het raam wijd open staat tot afgrijzen van de postbode...

spaanse hond zoekt een thuis

Mijn vriendin Birgit vangt met haar kleine duitse hondenstichting www.initiative-streunerhunde.de een aantal honden op die zij probeert te herplaatsen in Duitsland. Zelf heeft ze een groot huis met een behoorlijk aantal eigen honden en een prachtig stuk land waar de eigen- en opvanghonden heerlijk tot rust kunnen komen en bestudeerd kunnen worden voordat er een degelijke eigenaar gezocht wordt.
Mijn hond Chi-Ka werd ook door haar opgevangen. Ik kan deze stichting dan ook van harte aanbevelen. Zoals menigeen bekend is er veel bestuurlijke wanorde in hondenstichtingland, veel haat en nijd. Ik ben van mening dat stichtingen die daar tijd voor hebben en enige professionaliteit weigeren te ontwikkelen men echt moet zien te mijden want dit soort ellende gaat uiteindelijk altijd ten koste van de op te vangen honden.

Ik zou jullie de volgende hond willen voorstellen:
Haar naam is Maya. Maya is een podenco-mix. Ze is een half jaar oud en heeft een schofthoogte van 45 cm. Ze is een zeer aanhankelijke makkelijke hond die zonder problemen onaangelijnd mee uit wandelen kan worden genomen en zeer goed op haar naam en commando's reageert.
Ze kan makkelijk meegenomen worden naar openbare gegelegenheden en rijdt graag mee in de auto. Ook kan ze prima samen met andere honden. Op dit moment wordt ze nog opgevangen in een gezin in Spanje. Per 1 november echter zal ze bij Birgit gaan logeren in afwachting van een nieuw tehuis.

Ik vind haar ronduit prachtig:

Moet je die oren zien!! Aan de donkere neus en de donkere ogen kun je zien dat het een podencokruising is maar haar oren verraden haar podenco achtergrond. Mijn ervaringen met mijn podencomix is uitzonderlijk goed. Over het algemeen luisteren ze beter, hebben ze veel minder jachtinstinct dan raspodenco's en kun je ze vanaf de derde dag onaangelijnd uit wandelen nemen.

Mail me voor verdere info!